Een hulpmiddel? Nee!
Hulpmiddelen. Ik denk dat iedereen hier een beeld bij heeft. Of meerdere. Bah, denk ik. Een scala aan niet-leuke, medische, huidkleurige, te grote, lelijke en lastige apparaten voor oude mensen komt voorbij. Wat moet ik daarover schrijven? Over ‘er niet aan willen’, rotgevoel en beeld van onaantrekkelijk?
Ik niet
Gelukkig heb ik ze niet en ook niet nodig! Of …? In mijn ooghoek zie ik mijn knaloranje krukken staan. Oh ja, maar ik heb ze nu niet nodig. Ik zet ze uit het zicht in het berghok en loop naar beneden, beide handen gebruikend en tree voor tree. Hardloopschoenen aan, zonnebril op, hond Florès aan de riem en stap op de fiets. Mijn – speciaal voor mij gemaakte – fiets.
Nu zit ik achter mijn bureau. Met verstelbare bureaustoel, voetenbankje en wiebelkussentje van de fysio. Beeldscherm op de goede hoogte, ergonomisch toetsenbord, alles draadloos en gordijnen op halfdicht. Warme poncho aan, oordoppen in, telefoon op stil en actielijst met kleurige highlights voor me. Deadlines voor vandaag: deze column en de pijnmonitor van cliënt Ben.
Definitie hulpmiddel
Google geeft als definitie: ding waarmee je iets makkelijker kunt doen of wat je gebruikt om iets gemakkelijker te kunnen doen, met als voorbeeld een passer of vloerwisser. Verder zoekend kom ik op échte hulpmiddelensites. Met een onderverdeling in activiteiten (ook werk), ziektebeelden en aandachtspunten bij het kiezen van een hulpmiddel. Als ik dóórzoek kom ik zelfs heel hippe items tegen die ik zó zou willen hebben. Sterker nog, ook enkele die ik allang gebruik.
Dus als ik uit de ‘medische-huidkleurige-bah-hoek’ stap, zie ik dat ik er zelf heel veel gebruik en ze ook inzet voor anderen, zoals de monitor voor Ben.
Echt of gewoon?
Wat is dan het onderscheid tussen een gewoon en een écht hulpmiddel? Heeft dat te maken met de ernst van de beperking en de noodzaak van het hulpmiddel? Is dat het verschil tussen een beperking en handicap? Tussen niet meer kunnen en handiger doen? Tussen life hack en afhankelijkheid? En dan nog, wat is het beeld dat jij er van hebt?
Hoe kijken
Wat het ook is, altijd kun je kiezen voor de wijze waarop jij ernaar kijkt en hoe jij je erbij voelt.
Als je ergens aan moet waar je eigenlijk niet aan wilt, voel je weerstand en onmacht. Je hebt een beeld van en ideeën over mensen met dit hulpmiddel. Onderzoek je gevoel, check de aannames die je hebt. Zijn ze waar? En – belangrijker nog – kan jij ze veranderen?
Verander je blik
Weet dus dat je altijd een keuze hebt. Niet in je beperking maar wel in de wijze waarop jij ermee omgaat. En in de keuze van wel of niet inzetten van hulpmiddelen.
Kijk er eens anders naar, jij bent je eigen hulpmiddel.
