Kiezen tussen handigheid en reorganisatie
Je redt het wel – met zelfzorg, compassie, humor en hulp – en kunt redelijk doen wat je wilt. Maar wat te doen als er ‘extra’ dingen moeten gebeuren die je er eigenlijk niet bij kunt hebben? Die ‘nu moeten’ maar niet kunnen? Als het je teveel wordt?
Zo ging het bij mij deze zomer:
Verhuizing
Eind mei was de sleuteloverdracht voor de aanleunwoning van mijn vader, 95 jaar. Tot dan toe heeft hij – met de nodige ondersteuning – thuis gewoond. Nu gaat dat echt niet meer. Dus wordt de handtekening gezet. Na inspectie van de nieuwe woning maken we (2 broers en echtgenoot Anton) klusafspraken. Wat gedaan moet worden lijkt overzichtelijk en mee te vallen. Zoals één van de broers zegt: ‘even een tandje erbij.’
De schrik zat er al in maar nu helemaal. Tandje erbij? ‘Hoe dan’? zouden de kinderen zeggen. Waar haal ik die vandaan? De rit heen en weer voor de handtekening kostte me al energie. Boodschappen, klusspullen en regelen wie verf haalt (lees tilt) ook. En dan zijn we nog niet eens gestart.
Klussen
Ons klussen levert bijzondere gesprekken, herinneringen en lachsalvo’s maar ook een hoop gedoe. In een strakke planning maak ik lijstjes met wat wanneer te doen en mee te nemen. Want ik probeer alles vooral door te laten gaan. Afspraken met cliënten, gezinsperikelen met twee eindexamenkandidaten en eigenlijk alles wat er gewoon al is. Ondanks mijn handigheidjes en delegeertechnieken kom ik tijd tekort en voel ik me niet goed. Ik heb weinig energie, mijn lijf sputtert lijf tegen en ik ben niet leuk (understatement).
Prioriteiten met grote P
Na de verhuizing volgt verkoop en leeghalen van het ouderlijk huis. Dit gaat me op mijn eerdere manier niet lukken. Ik moet drastische maatregelen nemen en ga voor een grondige reorganisatie: Prioriteiten stellen met grote P en keuzes maken met hoofdletter K.
Wat moet nu en wat kan later. Of niet. En dat ook zo laten.
Nieuwe cliënten? Niet. Blogs en artikelen? Nee. Trouwdag vieren? Ja. Meeting? Nee.
Havo scholen bezoeken? Wel. Laatste schooldag op het schoolplein? Ja. Nieuwe opdracht? Nee. Voorstelling dansschool? Wel. Ik besluit afscheid te nemen van die ene opdrachtgever en afscheid en van de plannen die ik had gemaakt. Het wordt een herijking van activiteiten.
Reorganisatie als nieuwe start
Mijn ouderlijk huis is nu – op enkele grote spullen na – leeg. Na de laatste uitruimronde heb ik weer lekker kunnen slapen. Ik merk dat ik weer energie, rust en zin krijg. Al is het maar een beetje, wisselend en het lijntje dun. Maar weet je wat? Ook dat is OK.
Reorganiseren betekent (in een bedrijf) de manier waarop het werk is georganiseerd ingrijpend veranderen. Ik zie dit als een nieuwe start. Waarbij ik zelf kan kiezen wat ik wel en niet (weer) oppak.
Wat doe jij als ‘een tandje erbij’ nodig is maar dat eigenlijk niet kan?
